لکه، خاکستری بود و حاشیه‌هایش سفیدِ سفید. آرام حرکت می‌کرد و ماه که قرص کاملی بود از پشتش پیدا می‌شد. کوه، لحظه‌به‌لحظه روشن‌تر می‌شد. کلاه نسترن از سرش افتاد، دسته‌ای از موهایش که از کنار صورت آمده بود پایین با بادِ خنکی که می‌آمد تکان می‌خورد. ستاره پشت داده بود به تخت‌سنگی و پاهایش را دراز کرده بود و دوباره گریه می‌کرد انگار، یا هنوز هق‌هق بود. کریمی، زیر پای ما ایستاده بود و به جایی که شهر بود نگاه می‌کرد. من و کیوان و صدری ایستاده بودیم روی سراشیبی و نگاه می‌کردیم. کیوان برگشت سمتم و گفت: «عیدت مبارک.»

بر لب‌های کویر گوشه‌ای برای لبخند نمانده که بغض باران دیده‌ی هر آسمان باشد کویر با بیشمار لب‌هایش دهان باز می‌کند

«شبنم نیست این دانه‌های ریز باران است تارهای موی تو و یال اسب خوشه‌نشینِ باران‌اند چه چشم‌های جوانی داریم من و بورخس از زیرِ برف خاکستری می‌بینیم! شبنم نیست این.»

فعلا توضیحاتی درمورد این کتاب در وب سایت ما موجود نیست.

گرشاسب‌نامه دوّمین و بزرگ‌ترین منظومه حماسی ملّی ایران است که به شیوه و وزن شاهنامه فردوسی سروده شده. گویندگان این دو کتاب هر دو حکیمند و شاعر. ارتباط و همانندی موضوعات این دو اثر، طوری آنها را به هم نزدیک کرده که می‌توان گرشاسبنامه را قسمتی از شاهنامه شمرد. وصفِ نبردهای پهلوانان و نقلِ وقایع شبیه شاهنامه است. او در توصیف میدان‌های رزم و مناظر طبیعت همه‌جا به فردوسی نزدیک می‌شود. اسدی توسی اثر حماسی خود را به مدّت سه سال ـ از چهارصد و پنجاه و شش تا چهارصد و پنجاه هشت ـ به پایان رساند. این کتاب؛ روایتی است به نثر از این اثر سترگ ادب فارسی.

از نیما عکس‌های زیادی در دست نیست، ولی در همان تعداد عکسی که از جوانی تا پیری از او به جا مانده، مردی سودایی و مغرور را می‌بینیم، با اطمینان به خیال‌های دور و دراز پیروزی، و اگرچه به مرور زمان، اطمینان شادی‌بخشش به اندوهی عمیق بدل می‌شود، ولی هرگز تردید و دودلی را در او راه نیست.

فعلا توضیحاتی درمورد این کتاب در وب سایت ما موجود نیست.

فعلا توضیحاتی درمورد این کتاب در وب سایت ما موجود نیست.

…گاهی فکر می‌کنم پیر به‌دنیا آمده‌ام وتولد و جوانی من از سلول‌های تازه‌ای عبور نکرده‌اند. گوشه‌ها و کنارها همیشه جای من بوده‌اند. آرزوی‌ام این است که این بقیه را که از من مانده است فقط بنویسم؛ رمان، شعر ...

کتاب حاضر تلاشی است برای نوعی نقد که علاوه بر آشنایی با شکل ادبیا بومی، رنگ و بویی از تکنیک‌های نقد جهانی را نیز همواره داشته‌ باشد. این کتاب علاوه بر جستار کوتاهی بر نقد ادبی ایران و جهان، نگاهی موشکافانه اشت بر ده اثر داستانی از نویسندگان ایرانی که از سال 81 تا پایان 83 منتشر شده است.

همواره به جایگاه نقد در ساحت ادبیات اندیشیده‌ام و این که به هر حال نقد در کجای ادبیات قرار دارد. آیا آن گونه که معمولا گفته شده است، نقد یک کوشش ثانوی و فرعی، متکی به آفرینشی از قبل موجود به نام اثر خلاقانه‌ی هنری‌ست و یا منشی خودبسند وخلاق دارد. برآن هستم نقد نه یک توضیح خردمندانه و آسان ساز که وابسته به اثر مورد توضیح باشد بلکه افرینشی خلاق است که در ساحت متن صورت می‌گیرد. (برگرفته از متن کتاب)