«این روزها شاید تنهاتر هم باشم و این درست وقتی است که نمی‌دانم تنهاتر از چه وقت. مگر انسان چه قدر فرصت دارد که از واژه تو استفاده کند یا بهتر است بگویم از واژه "بی‌تو". بیش‌تر آدم‌ها بیش‌تر وقت‌ها درگیر "من" هستند درست مثل داستان‌نویسی این روزها که شده من، یا من با کمی تفاوت "از درون من". خود من؛ چنان در این من فرو می‌روم که سوسک روی دیوار را می‌بینم که به سمت میزم می‌آید؛ اما نمی‌بینم که آرام پای نازک بی‌استخوانش را روی فنجان قهوه خالی‌ام می‌گذارد و ته فنجان، ته ماندهِ قهوهِ سرنوشتم را تغییر می‌دهد.»
© 2018 - All rights recived by Farhangeilia