افسانه‌ها باورها و آرزوهای نیاکان‌اند که سینه‌به‌سینه به ما رسیده‌اند. افسانه‌ها از هر بستر فرهنگی که آمده باشند، بیشتر با زندگیِ عامه و مردم ابتدایی پیوند دارند؛ روایت زندگی فرودستان‌اند؛ کلی و به شیوۀ سوم شخص مفرد روایت می‌شوند؛ شخصیت‌ها در آن با یک لحن سخن می‌گویند؛ جزئیات داستانی در آن نمی‌آید؛ فرجام خوش دارند و در آن‌ها خوب بر بد و داد بر بیداد چیره می‌شود. کتابِ پیشِ رو، روایت بیست‌وهشت افسانۀ تالشی، از سه گویش شمالی، مرکزی و جنوبی است. افسانه‌های برگزیده‌شده با پژوهش میدانی گرد آمده و بازنویسی شده‌اند. ترتیب روایت افسانه‌ها براساس درون‌مایه و محتواست. هدف این کتاب آشنا کردن خواننده با فرهنگ عامیانۀ تالشی، افسانه‌ها و خط تالشی است. مخاطبان این کتاب هم دوستداران فرهنگ عامه و زبان تالشی‌اند، هم پژوهندگان فرهنگ مردم و هم زبان‌شناسان و پژوهندگان گویش‌های ایرانی. نوشته‌های تالشی اندک‌اند و بایسته است داستان، شعر، افسانه و ... تالشی به خط تالشی نوشته شود.

تالشی از زبان‌های ایرانی شمال غربی است و سه گویش شمالی، مرکزی و جنوبی دارد. در کتاب فرهنگ تالشی واژه‌ها و ترکیب‌های تالشی جنوبی آمده‌اند. این واژه‌نامه موضوعی است، در سی‌و‌هفت دسته‌بسامان شده، و بیش از هشت‌هزار سرواژه دارد. سرواژه‌ها در هر دسته‌ای الفبایی، آونگاری و معنی شده‌اند. سرواژه‌ها تکرار نشده‌اند. نمایة همة سرواژه‌ها در پایان کتاب آمده‌است. تلاش شده این واژه‌نامه، فرهنگ مردم را نیز بازتاباند، ازاین‌رو آیین، بازی، باور، خوراک و ... نیز آمده است. از دیگر موضوع‌های این فرهنگ عبارت‌اند از ابراز، کشاورزی، بیماری، پوشاک، تَبَع، ترکیب عطفی، ترکیب فعلی، صفت، ضمیر، قید، مصدر، شبه‌جمله، سوگوند، تکیه‌کلام، نوازش، نفرین، جاینام، جغرافیای طبیعی، جنگل، خویشاوند، دامداری، بافندگی، ساختمان، گاه‌شماری، گیاه‌و‌نوا.