بسیاری از آئین‌های عروسی د‌ر گیلان برگرفته از باورد‌اشت‌های د‌ینی و آئین‌های ایرانی است که د‌ر حال تغییر یا فراموشی است. آئین‌هایی که بیانگر سبک زند‌گی مرد‌م یک ناحیه بود. کتاب حاضر تلاشی است د‌ر راستای ثبت و معرفی این آئین‌ها؛ برای پیشگیری از فراموشی، تا آنجا که ممکن است. چرا که ما هویت جمعی‌مان را از پیوست‌های فرهنگی با نیاکان‌مان به‌د‌ست می‌آوریم و حفظ آن، نیازمندِ عد‌مِ فراموشی است.

فرهنگ واژگان گیلکی به همت پژوهشگر فرهیخته محمد بشرا، طی سال‏‌های دور و نزدیک گردآوری شده‌ است. اهمیت این کتاب در توجه آن به فرهنگ عامیانۀ گیلک‌هاست. گردآورنده با چیرگی بر فرهنگ کوچه و بازار، ترانه‌های جشن‌ها، نواهای فروشندگان دوره‌گرد، شوخی‌های کلامی و سرودهای کودکانه، اصطلاحات بازی‌ها و مواردی از این دست را سرواژه کرده یا آن‌ها را برای شاهد آورده‌ است. جز این‌ها توجه به فرهنگ واژگان و اصطلاحات گیاهان دارویی، خوراکی و انواع غذاها چشم‌گیر است. این کتاب مجموعه‏‌ای از واژگان اصیل است که امروزه برخی از آن‌ها از چرخۀ کاربرد خارج شده، و برخی دیگر به احتمال زیاد در آینده به‌دست فراموشی سپرده خواهد شد.

بسیاری از آئین‌های سوگواری د‌ر گیلان برگرفته از باورد‌اشت‌های د‌ینی و آئین‌های ایرانی است که د‌ر حال تغییر یا فراموشی هستند. آئین‌هایی که بیانگر سبک زند‌گی مرد‌م یک ناحیه بود‌ند و حفظ و آگاهی از آن‌ها می‌تواند به حفظ هویت جمعی مرد‌م یک قوم کمک کند. کتاب حاضر تلاشی است د‌ر راستای ثبت و معرفی این آئین‌ها؛ برای پیشگیری از فراموشی، تا آنجا که ممکن است. چرا که ما هویت جمعی‌مان را از پیوست‌های فرهنگی با نیاکان‌مان به‌د‌ست می‌آوریم و حفظ آن، نیازمندِ عد‌مِ فراموشی است.

باور‌ها و دانش عامیانه برخاسته از حیات اقتصادی انسان است که پس از قرن‌ها، اگرچه بعضی از عناصرو یا ساختارشان دست‌خوش تغییراتی شده ولی هم‌چنان سینه به سینه و از نسلی به نسل دیگر انتقال یافته و تا امروز هم برجای مانده است. کتاب پیشِ رو پنجره‌ای بر این باورها می‌گشاید و به شرح آنان می‌پردازد.

کتاب اَ درا واکون باد بایه مجموعه‌ای از ترانه‌های بومی گیلان است که کودکان هنگام بازی و مادران هنگام خواباندن کودکان خود یا حتی هنگام کار در شالیزار زمزمه می‌کردند. بزرگسالان امروز گیلان، رابطه‌ای نوستالژیک با این ترانه‌ها دارند، زیرا بازی‌های دوران کودکی خود را، با همین اشعار، شیرین‌تر و جذاب‌تر کرده‌اند. ترانه‌هایی که گمان می‌رود با زوال نسل‌های دهه‌ی چهل و پنجاه، به فراموشی سپرده شوند.

بازارهای هفتگی در اصل همان بنیان اولیه و ریشه‌ی بازارهای ثابت امروزی است که در سراسر دنیای متمدن به صورت‌های گوناگون وجود داشته است. مثلاً در شرق بغداد، سه‌شنبه‌بازار و در قیروان، یکشنبه‌بازار و پنج‌شنبه‌بازار و در سوق‌العسکر خوزستان، جمعه‌بازار و بین عسکر تا خان طوق، شش شهرک به نام روزهای هفته وجود داشت که هر روز در یکی از آن‌ها بازار برپا می‌شد. بازارهای هفتگی از این دست، بازارهای سنتی هستند که توانسته‌اند تا به امروز رونق و کاربردهای فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی خود را به بهترین وجه ممکن در بیشتر شهرها و روستاهای گیلان به درستی حفظ کنند و گاه در تحولات سیاسی و اجتماعی منطقه، نقش موثری ایفا نمایند.

مراسم و آیین‌های مردم گیلان نیز در ارتباط با عناصر، عوامل و پدیده‌های طبیعی و براساس تقویم و نیازهای اقتصادی- کشاورزی است. این مراسم به دو دسته تقسیم می‌شود: مراسمی که هر سال در تاریخ معین برگزار می‌گردند، این مراسم را می‌توان مراسم تجدیدی نام نهاد، مثل جشن‌های نوروزی، یلدا، تیرگان؛ و مراسمی که گه‌گاه برای تمنا و نیاز برپا می‌شوند، مانند مراسم باران‌خواهی و آفتاب‌خواهی، مراسمی که برای رفع کسوف و خسوف برگزار می‌شود.

فعلا توضیحاتی درمورد این کتاب در وب سایت ما موجود نیست.

گیله تجروبه، طب تجربی و یا طب عوام، برای درمان دردهایی است که ریشه در دغدغه‌های آدمی برای به‌دست آوردن تندرستی و جان به در بردن از بیماری‌های گوناگون دارد. این تجارب از دیدگاه زمان، ذره‌ذره در برخورد با طبیعت پدید آمده و بنیان طب سنتی را پی‌ریزی کرده است. طب عوام گر چه در بسیاری از جنبه‌های خود ریشه علمی ندارد و بیشتر به عوامل ماورای طبیعت تکیه می‌کند، و دعا و روان‌درمانی را که ریشه در اساطیر ایران دارد، به کار می‌گیرد، اما مردم به کارسازی‌اش باور دارند. مؤلف این کتاب کوشیده است تا با نگاهی کوتاه به طب پیش از اسلام و طب نبوی، انواع بیماری‌ها و راه‌های درمان سنتی رایج آن را با توجه به موقعیت جغرافیایی گیلان، معرفی کند.

بخش وسیعی از این کتاب نتیجه‌ی پژوهش‌های میدانی گردآورندگان این کتاب از طریق مشاهده‌ی مشارکتی و غیرمشارکتی، مصاحبه‌های هدایت شونده و آزاد، و قسمتی هم حاصل کار تحقیقی بر متن‌های دیگران است. ناگفته پیداست که در این کتاب آداب و رسوم و آیین‌های سنتی مد نظر بوده است. تاریخ مطالعه تا سال 1350 ش، یعنی چند سال پس از اصلاحات ارضی و قبل از تغییرات اساسی در ساختار اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی گیلان است.

یکی از مشخصه‌های همه‌ی اقوام و جوامع بشری، برپایی جشن‌ها و آیین‌هاست. قدیمی‌ترین جشن‌های باستانی براساس اطلاعات در دسترس، جشن‌های سال اوستایی کهن است.