«فَرین» در زبان فارسی به معنای حدِ نهایی است. وقتی در مدیریت بحران از رخدادی حدّی صحبت می‌شود، منظور پدیده‌های شاخص و فراتر از رفتار عادی آن پدیده است. برخی ‌از مخاطره‌های طبیعی از دیدگاه شدت و اثرات محیطی که برجای می‌گذارند، به‌عنوانِ مخاطره‌های ویژه محسوب می‌شوند. این رخدادها در میان رفتار نسبتاً شناخته‌شدۀ مخاطره‌ها و نوسان‌های آن، از شرایطی خاص برخور دارند که آن‌ها را تبدیل به حوادث شاخص و حدی یا فـَرین می‌کند. با توجه به مستندات منتشر شده در این کتاب، برف زمستان سال 1350 را می‌توان مهم‌ترین، مخرب‌ترین و شاخص‌ترین پدیدۀ مخاطرۀ جوّی فلات ایران در تاریخ صدساله دانست. بارزترین تفاوت این پدیده علاوه‌بر خاص بودن آن، درگیر شدن بخش بزرگی از کشور با آن و تحت‌تأثیر قرارگرفتن زندگی مردمان آن نواحی از سرزمین ایران بوده است.