بعد از چاپ «گل‌آقای لچه‌گورابی» در نیمة اول دهة شصت که صداقت زمانی‌اش به رغم اما و اگرهای زبانی‌اش مرا با «جامعی» آشنا کرد، اکنون اولین مجموعه‌داستان کوتاه او به نام «میدان فرهنگ» پیش روی ماست. گزینة نیم‌قرن تجربة قلمی که بیش از پانزده سال آن در غربتِ اروپا می‌گذرد اما گیج‌گاه مدام فرهنگی‌اش در بر و بوم مادری پرسه می‌زند. انتخاب شخصیت‌های داستانی از میان اعماق اجتماع، مشاغل حاشیه‌ای، اقشار میان‌حال و فرودست، گرفتاران کمبود فرهنگی، گم‌وگور شده‌ها، فراموش‌شدگان، خودفروختگان و... در قاب و قالبی که تخیل خواننده را با خود همراه می‌کند و گاهی پوچی یا معنایی را با دیدگاهی نسبی‌نگر و قابل تاویل به‌رخ می‌کشد، به پست و بلند این داستان‌ها شکلی خاص بخشیده است؛ فرمی که با پیچیدگی‌ها به سادگی برخورد می‌کند و زبان موجز داستانی‌اش ویژه شخصِ جامعی است.