توفان مرگ، شکسته ‌پای و خسته ‌نفس از هیاهو و شتاب بازمانده است و من‌ در ویرانگاه توفان چشم می‌گردانم، با چشمانی تیره و تار در انبوهی مه با قامتی تکیده و بیجان در پای پنجره ایستاده‌ای. نگاهت آسمانی شده است. می‌خواهم به تو نزدیک شوم. نزدیک و نزدیک‌تر می‌شوم. قامت مه گرفته‌ات در قاب‌‌ پنجره سریع‌تر از زمان چرخان است و من نمی‌توانم مردمک چشمانم را از حرکت باز دارم. چشمانم و تمام وجودم با تو می‌چرخد. دوست دارم قبل از آنکه از پنجره بگریزی در آغوشت بگیرم، اگرچه دقایقی بعد به تو دست می‌یابم، در حیرتم‌ چرا در تو شناور شده‌ام. آه... عزیز من چقدر سبک شده‌ای! وزنی برابر «21 گرم» تمامیت پیکرت را پوشانده است و ساعتی که در قفایم چنانچون ناقوس زمان به صدا می‌آید و در آخرین ضربۀ خود، فلسفۀ روح فرازت را در 21 بسنده می‌کند. بیست و یک ضربه به احترام وزن روحت نواخته می‌شود و پرنده‌وار به‌ سینه آسمان پرواز می‌کنی. و آسمان در«بیست و سوم» شهریور ماه اصالت وجود انسانی تو را به تمامی پنجره‌های دنیا آواز می‌دهد... و من هر سال در پای پنجره‌ با سینه‌ای که پر است از ترانه‌های بومی تو، نام ماندگارترین شاعر مردم را به ‌حافظه‌ی پرندگان دیارم می‌سپارم که عمری را برای کوه‌ها، دریاها، جنگل‌ها و مردم زادگاهش ترانه‌های روشن سروده است. آه... ای افسانه و ای هستی پنهانم، ‌ای کاش‌ انتظار طولانی را پایانی بود.

پلک‌هایم درد دارد برای بسته شدن حالا گم کن سرت را میانِ داغ‌هایی که می‌آیند و نمی‌روند و آماده‌ی شکستن‌َست حسی به قدرِ یک نقطه در تاریکی که می‌رقصد در گمگشتی‌اش.

«فَرین» در زبان فارسی به معنای حدِ نهایی است. وقتی در مدیریت بحران از رخدادی حدّی صحبت می‌شود، منظور پدیده‌های شاخص و فراتر از رفتار عادی آن پدیده است. برخی ‌از مخاطره‌های طبیعی از دیدگاه شدت و اثرات محیطی که برجای می‌گذارند، به‌عنوانِ مخاطره‌های ویژه محسوب می‌شوند. این رخدادها در میان رفتار نسبتاً شناخته‌شدۀ مخاطره‌ها و نوسان‌های آن، از شرایطی خاص برخور دارند که آن‌ها را تبدیل به حوادث شاخص و حدی یا فـَرین می‌کند. با توجه به مستندات منتشر شده در این کتاب، برف زمستان سال 1350 را می‌توان مهم‌ترین، مخرب‌ترین و شاخص‌ترین پدیدۀ مخاطرۀ جوّی فلات ایران در تاریخ صدساله دانست. بارزترین تفاوت این پدیده علاوه‌بر خاص بودن آن، درگیر شدن بخش بزرگی از کشور با آن و تحت‌تأثیر قرارگرفتن زندگی مردمان آن نواحی از سرزمین ایران بوده است.

وقتی به کتاب‌های تاریخی و جغرافیایی استان گیلان مراجعه می‌کنیم، متوجّه می‌شویم که خیلی از مکان‌ها، مناطق، مسائل فرهنگی مثل گویش‌ها، آداب و رسوم و رویدادها از قلم تاریخ‌نویسان و محققان افتاده است. این خلاء شاید به جهت صعب‌العبور بودن بعضی مناطق، یا به دلیل جهت‌گیری‌های شخصی آنها نشاًت گرفته باشد. این ناگفته‌ها و نادیده‌ها می‌تواند فرصت خوبی برای افراد علاقه‌مند جهت تحقیق، گردآوری و ارائۀ مطالب تازه و بکر ایجاد نماید. یکی از مناطقی که در استان گیلان کمتر به آن توجّه شده، بخش غربی سفیدرود در شهرستان رودبار است. اگر بگوییم شهرستان رودبار ایران کوچکی است با اقوام، زبان‌ها، گویش‌ها، فرهنگ‌ها و مناطق جغرافیایی مختلف، سخنی به گزاف نگفته‌ایم. نویسنده در این کتاب به آداب و رسوم، باورها، چگونگی برگزاری جشن‌ها، عزاداری‌ها، کنایه‌ها و ضرب‌المثل‌های روستای لاکه از توابع بخش مرکزی شهرستان رودبار، پرداخته است.

ایل شاندرمن یکی از ایلات قدیمی تالش به‌شمار می‌رود که در این پژوهش، زندگی دامداری و دانش بومی مردمان آن مورد بررسی همه‌جانبه قرار گرفته است. از نتایج پژوهش حاضر باید به ثبت ایل‌راه‌ها، شناخت تیره‌ها و طوایف و ثبت دقیق تقویم کوچ آنها اشاره کرد. این پژوهش می‌تواند به‌عنوان الگوی علاقه‌مندان به موضوع دامداری در تالش، گیلان و دیگر نقاط ایران مورد استفاده قرار گیرد.

صبح زود رسیدیم به میدانگاه مقابل زندان قصر. صفیه گفت: روزی که زندانیای سیاسی رو آزاد کردیم، من این‌جا بودم. پلکش از نگرانی می‌پرید. جلوی زندان شلوغ بود. اغلب خانم‌ها با چادر سیاه و لباس مشکی از هم قابل تشخیص نبودند. زن‌ها در هم وول می‌زدند. هرکس چیزی می‌‌گفت. صدای فین‌فین و گریه می‌‌آمد. گاهی یکی زیرلب به دیگری اشاره می‌‌کرد و می‌‌گفت: زن تیمسار فلانیه... دیدن زن‌های شیک و آلامد دیروز که حالا مچاله و درهم کوفته گریه می‌‌کردند، حس غریبی داشت. انگار دستی آمده و آدم‌های دوردست و همان خانم‌شیک‌هایی که از قنادی فرانسه شیرینی صورتی می‌خریدند و وجود پر از عطر و پودرشان من را مضطرب می‌‌کرد پایین کشیده بود.

آب دریا را اگر نتوان کشید هم به قدر تشنگی باید چشید در عصری که ما به‌‌سر می‌بریم به‌سبب مشغلۀ اقتصادی، معیشتی و فکری، مجال مطالعه و دسترسی و کندوکاوِ جزبه‌جز پیام آسمانی و آیات الهی برای همگان میسر نیست. از این رو مؤلفِ مخلص، که خود اُنس و الفتی دیرینه با قرآن و مکاشفات قرآنی دارد را بر آن داشت تا با صرف وقت و استفادۀ بهینه از عمر، تفحصی در سُوَر و آیات الهی بنماید و نکات شاخص و برجسته را از متنِ سه تفسیر از برترین تفاسیر موجود، شامل کشف‌الْاَسرار و عُدَّۀ‌الْاَبرار میبدی، تفسیر المیزان علامه طباطبایی و تفسیر نمونه اثر جمعی از روحانیون ، که جمعاً در پنجاه و هفت جلد تألیف شده‌اند، تلخیص کرده و به رشتۀ تحریر درآورد، تا دریافت این امرِ دشوار را تا آنجا که در توان این نگارنده بوده، بر همۀ علاقه‌مندان و مشتاقان آشنایی با آیات آسمانی، ممکن سازد. باشد که این تلاش، اهالی معرفت را یاری دهد تا هرکس به‌قدر فهم و درک خود از دریای بیکران معرفت نوشیده و تا حد ممکن رفع عطش نماید.

اجرای طرح ساماندهی مسیرهای کوهنوردی ایران برای جلوگیری از تخریب روزافزون محیط‌زیست کوهستان با‌توجه‌به تاثیر مستقیم آن در اثر تردد بی‌شمار و جلوگیری از افزایش دایرۀ نفوذ افراد و متجاوزان به مناطق بکر اکوسیستم کوهستان است.

میرحشمت‌الله : اگه از من بپرسی می‌گم که شماها یعنی تو و اون عاشق دلداده‌ی فراریت، دارین تاوان نادونی وحماقت تونو می‌دین. آدم عاقل نون می‌خوره نادون، بادمجون. وگرنه این نبود حال و روزتون. دارم می‌بینم حکایت زندگیتو گوهر… قربون برم طایفه یزید رو. کدوم آدم منصفی سرکسی که خاطر شو بخواد همچین بلایی می‌آره، هر کی دنبال جغد رفت به بیغوله رسید. گوهر: این حرف‌ها رو به کسی بگو که پیشونی نوشتش زرشک نباشه.

چشم بد دور که این لحظه دو شیر از بلد بیشه زِ گردان دلیران، چو گویی همان رستم دستان، در این وادی برقصند، بسا شیر و پلنگند به لطف صمد قادر وهاب، دو تن دل زده در آب، چُسان حور و پریان، فرو کوفته و حاذق و دانا و توانا، چُنان مرشد و استاد در آن فن کمر و چرخش میدان زِ آن زُلف پریشان پر از ناز و قِر و عشوه و نازند و بتازند چنان چرخش کیهان و سپس چند تکانی و تکان‌های چُنانی و که من دانم و دانی که می‌جنبد و می‌جنبد و هِی جنبش و جنبان و بریزد شرف و عافیت و زُهد و عبادت ز سرِ مومن و عارف، چو ببیند چنین عشوه و نازی بدین‌سان، پُر و فَت و فراوان.

بدون شک بخش اعظم ادبیات فارسی از چاشنی عرفان برخوردار است و همین مباحث معرفتی اگر در نوشته‌ها و سروده‌های نویسندگان و شعرای ما نبود شاید از ادبیات ایران نامی باقی نمی‌ماند و آنچه که آوازۀ ادبیات فارسی را عالمگیر کرده است؛ همین چاشنی عرفان در اشعار شاعرانی چون سنایی، عطار، مولوی، عراقی، حافظ و... گویندگان دیگر است. کتاب حاضر سعی در بیان نمونه‌ای از آن تمثیلات عده‌ای از عرفا را داشته است تا با رمزگشایی آنها، البته با دیدگاه شخصی که حاصل مطالعات سالیان متمادی است، بتواند حلاوت و لذت آنها را به کام خواننده بچشاند و راه را برای بهره‌مندی بیشتر خوانندگان، بخصوص دانشجویان فراهم نماید.

به پهنای کلمه رسیدم خوابم برد راوی مرا به دوزخ اشباح سپرد دیدم که برگ درخت و سرما هیچ اعتنا به آتش نداشتند تنها عقربی که از رگ‌های من بالا رفته بود دست مرا گرفت و از بند صراط عبورم داد ...