وختی به محل فارسائیم، بیدم خیلی شلوغه! اَقای روغنی خیلی زحمت بکشای. اَپارتمانَ پارکینگا، کلّن در اختیار انجمن بنای. پارکینگَ سرَ جور ایتا پرده بزای، کی بینیویشته‌ی «غُرماچ فرهنگسرا». پارکینگ بزرگ و خیلی تر و تمیزه، اونا مثلَ سالونَ عروسی زینت بکودائید. تریبون و میکروفون و باند و دسگای اِ . کُ، بنائید. سمتَ راستا اختصاص بدائید به بساط چائی، سمتَ چپا همه رقم میوه و شیرینی دیچائید، پاک ایتا پیله مجلس بیگیفتائید، مرا ذوقا گیفته! هی یکو بیدم اون چیه، ایتا پیله درازَ مرداکَ چان پَسه نیشتامه! ائی نفر داد زنه: «سالون ایسه آماده» جمعیت دسَ جمی گه: «غُرماچ بفرمائید». اَن مرداکم، هطو کی مرا خو چان پسه بیگیفتای، خو را، شعرَ آهنگَ امرا، تکان تکان دهه. *** وقتی به محل رسیدیم، دیدم خیلی شلوغه، آقای روغنی خیلی زحمت کشیده، پارکینگ آپارتمان را کاملاً در اختیار انجمن قرار داده. در سر در پارکینگ پرده زده که نوشته شده، «فرهنگسرای غُرماچ» پارکینگ بزرگ و خیلی تر و تمیزه آن را مثل سالن عروسی زینت کرده‌اند. تریبون و میکروفون و باند و دستگاه، اِ . کُ- گذاشته‌اند. سمت راست را اختصاص داده‌اند به بساط چای، سمت چپ همه رقم میوه و شیرینی چیده‌اند، یک مجلس بزرگ و درست و حسابی گرفته‌اند. ذوق زده شدم. ناگهان دیدم یعنی چی، روی شانه‌های مرد بلند قدی نشسته‌ام! یک نفر داد می‌زند، «سالن شده آماده» جمعیت همگی می‌گویند، «غُرماچ بفرمایید». آن مرد هم، همینطور که مرا بر دوش گرفته، خودش را با شعر و آهنگ، تکان‌تکان می‌دهد.