هنرِ نمایش در شهر لنگرود، سابقه‌ای قابل توجه دارد. با این همه در متون تاریخی و تحقیقی در باب تئاتر، کمتر به این مهم پرداخته شده است. کتابِ نگاهی به تاریخ تئاتر لنگرود (از آغاز تا 1390) می‌کوشد در چهار بخش مجزا به معرفی پیشینۀ نمایش، پیشگامان نمایش، هنرمندان تأثیرگذار و در نهایت به فهرست نمایش‌های اجراشده در این شهر از سال 1300 تا 1390 بپردازد.

گیلان با کوهستان‌های سرسبز و پوشیده از جنگل و بی‌کرانگی دریا و زیست منحصر به فرد روستایی، همواره ذهن هر بیننده‌ای را به خود مشغول می‌کند. کم نیستند کسانی که می‌خواهند برگ هایی از این زیبایی را دست کم در زندگی شهری امروز همراه خویش داشته باشند، اگرچه در قاب عکسی کوچک.

روزهای زیادی در این خانه گذرانده‌ام. آب و جارویش کرده‌ام و با آن نفس کشیده‌ام. به تمام گوشه‌هایش آشنا هستم و میل به حیات را در این خانه لمس کرده‌ام. به قول گاستن باشلار: «خانه‌ای که نفس می‌کشد». اگر به قول بودلر در کاخ جایی برای صمیمیت نیست در عوض چنین خانه‌هایی سرشار از صمیمیت و زندگی هستند. خیال مالکیت یا مالکیت خیال در چنین جاهایی شکل می‌گیرد. در این خانه به قول باشلار «بدویت پناه را تجربه می‌کنیم».

من در ارتباط با کودکان دریافتم که شرح واقعیت در نگاه ادبی ـ هنری با احساس و ادراک واقعیت در نقاشی تفاوت‌هایی دارد. در نقاشی کودکان واقعیتِ بیرونی را درون‌شان استحاله می‌کنند تا حقیقت بصری جدیدی را با زبان کودکانه ارائه دهند. یعنی کودک آن‌طور که فکر می‌کند، نقاشی می‌کشد، نه آن‌طور که می‌بیند. یاد گرفتم در نقاشی کودک، آشکارگیِ ضمایرِ پنهان از هر واقعیتیْ واقعی‌تر است و این مهم را تنها در ارتباطی عاطفی و سرشار از اعتماد و احساس امنیت به شکل می‌آورند و به معلم‌شان تقدیم می‌کنند.

این کتاب مجموعه‌ای است از چشم‌اندازهای بندر زیبای انزلی که با سلیقه خاص ثبت شده و لحظه‌هایی درخشان و وسوسه‌کننده برای تماشا دارد.

درهایی که در این مجموعه می‌بینیم همگی درهایی دلربا و چشم‌نوازند. این درها به‌عنوان آستانه‌ی بیرونیِ خانه به درون آن ارجاع می‌دهند، پس دعوت‌کننده‌اند. به‌همین‌دلیل این‌ها اصلاً «در» نیستند «دروازه»اند، زیرا بر «باز بودن» راجع‌اند. مهمانی بر کلونِ در می‌کوبد و میزبان از داخل ندا در می‌دهد: «بفرمایید در بازه».